Dan krijg ik een appje van een blije tiener: “Ik ben over naar jaar 3!”
Afgelopen weken waren de toetsweken op de middelbare scholen. En dan word ik vaak last-minute door ouders van tieners gebeld voor hulp, want de spanningen lopen op: “Mercedes, heb je vandaag nog plek. Mijn zoon heeft zoveel stress voor de toetsen, dat hij bijna moet overgeven van de zenuwen.” Overigens melden zich evenveel jongens als meiden in deze weken.
Even later zit hij daar dan, blonde krullen, blauwe ogen, spijkerbroek, stoer shirt. Hij zit in het tweede jaar van het Atheneum en hij moet veel leren. Hij is een “bespreekgeval”, zoals hij zelf zegt.
Deze middelbare scholier voelt paniek en haalt zich van alles in het hoofd…
“Ga ik het nog wel halen dit jaar? Ga ik over? Kan ik het wel? Ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Ik heb geen zin meer in school!” Hij beseft zich tegelijk, dat hij hier iets mee moet. Want hij wil absoluut in de klas blijven waarin hij nu zit, hier zitten zijn vrienden! Hij ziet er enorm tegenop als hij zou blijven zitten. “Dan kom ik én in een minder fijne klas én ik verspil een heel jaar! Zonde van mijn tijd. Maar het lukt mij gewoon niet op gang te komen, mijzelf te motiveren, te focussen, überhaupt te starten.” Kortom, hij ziet er als een berg tegenop.
Hoe kan ik deze jongen helpen motivatie en focus te vinden?
Hij is zijn drive kwijt. En kan zich moeilijk concentreren. Hoe help ik hem weer focus te vinden en ook weer te geloven in zichzelf? De juiste mindset te pakken krijgen, zodat hij weer drive voelt om ervoor te gaan. We gaan samen op zoek naar zijn doel voor de komende 3 weken. Wat is nu echt jouw doel? Ik vraag door. We komen samen op “Ik ga over naar jaar 3.” Daar wil hij echt voor gaan. Ik wijs op een stapel vloertegels. “Welke tegel wil je? Eentje waar je in gelooft.” Hij pakt er twee. Hij legt eerst de lichtblauwe tegel neer. “Dit is een mooie blauwe kleur.” En als hij hem neerlegt, komt hij tot de conclusie: “Deze tegel is niet stevig genoeg nog” en hij pakt de zware blauwe tegel en legt deze erbovenop. “Mooi!” zeg ik. Zo is het een stevig geankerd doel, geef ik aan. Ik laat hem erop staan. Ik laat het hem zijn einddoel voelen, door er al te zijn en het zich voor te stellen, dat hij het heeft gehaald: “Over naar jaar 3”. Hij neemt het even helemaal in zich op, waar hij is op dat moment, hoe blij en opgelucht hij is en hoe hij een gat in de lucht springt samen met zijn vrienden. Hij doet er ook nog een beetje lacherig over. Het is onwennig. Hij gelooft het nog niet helemaal. Dat is precies waar wij nu aan gaan werken!
Ik laat hem zijn doel opschrijven, lekker groot
Ik geef hem een krijtje en laat hem zelf zijn eigen doel op het bord schrijven: “Ik ga over naar jaar 3.” Duidelijk leesbaar staat het daar te shinen. We plaatsen het krijtbord lekker dichtbij zijn doel. Derest van de sessie zal hij deze zin -geschreven door hemzelf- zien staan. We werken via de Emotional Freedom Technique aan zijn angstgevoelens, toetsweek-stress en ongeloof in zijn eigen kunnen, om deze als het ware “op te ruimen”.
Dan ineens zegt hij tijdens het tappen: ”Maar ik kan dit ook gewoon, dat weet ik wel. Ik heb er ook gewoon de brains voor.” En dan zeg ik: “Now you’re talking. Natuurlijk kan jij dit!” En dan komen we -nu er ruimte komt voor krachtige gedachten- uit bij zijn plan: hoe ga ik ervoor zorgen, dat ik overga naar jaar 3! Hij heeft inmiddels de motivatie te pakken, hij weet waarom hij ervoor wil gaan, hij voelt inmiddels dat hij het ook gewoon kan, hij gelooft in zichzelf. We werken nu alleen nog het stappenplan uit hoe hij er komt.
We maken een pad naar zijn doel toe en hij maakt zijn eigen plan!
Op elke tegel, die hij zelf naar zijn einddoel heeft gelegd, verzint hij zelf wat hij gaat doen om er te komen. “Ik haal een voldoende voor Wiskunde en Geschiedenis”, “Ik start op tijd met leren, zodat ik ka herhalen”, “Waar kan, vraag ik bijles.” Mijn vader laat ik mij overhoren”, “Ik ga op tijd slapen”, “Ik neem voldoende pauzes tussendoor”. Ik laat hem op elke tegel staan, hij neemt het helemaal in zich op, hij doet het al, hij voelt het, hij ervaart het.
En dan laat ik hem nog éénmaal op zijn doel staan. Wat een verschil met zojuist. Ik zie het aan je, hoe je daar staat, je owned het nu. Zeg nu nog maar eens “Ik ga over naar jaar 3”. Hij gelooft er weer in! En ik geloof hem ook. En dat zeg ik hem ook.
Hij gelooft er weer in, hij weet wat hem te doen staat
Hij weet dat hij aan de bak moet, maar hij weet ook dat hij het gaat doen, dat hij het kan en dat hij het gaat fixen. We nemen afscheid, hij heeft voldoende om mee verder te kunnen. En ik zeg, “Stuur je mij een appje als je weet dat je over bent?” En hij antwoordt: “Ja, zal ik doen!”
Dan krijg ik deze week positief bericht, hij gaat blij de zomer in!
Zo blij, als ik dan zo’n berichtje krijg: “Het is gelukt, ik ben over naar jaar 3!” Vandaag mag hij zijn rapport ophalen op school. Deze jongen gaat met een blij gevoel de zomervakantie in!